اگر بخش درباره آرین را خوانده باشید، می‌دانید که چندسالی مفتخرم به این که نشریه بین المللی و به اصطلاح با سطح کیفی یک در حوزه تاب‌آوری، مقالاتی را جهت داوری و ارزیابی برای بنده ارسال می‌کند. به صورت کلی چاپ مقاله آن هم در ژورنالهای تراز اول کاری زمان‌بر، طولانی و فرسایشی است اما قطعا به زحمت آن می‌ارزد. در این نگاشت قصد دارم تا کاربرگ داوری مقالات در امرالد[1] را با شما به اشتراک بگذاریم تا بتوانید ضمن ارزیابی مقاله خود پیش از ارسال آن به هر نشریه یا ژورنال علمی، نظر داوران را راحت تر و سریعتر جلب کنید. البته قبل از آن به ذکر سه نکته اساسی پیش از ارسال مقاله خواهم پرداخت.
3 نکته اساسی قبل از ارسال مقاله به هر نشریه یا ژورنال علمی
حتما قبل از ارسال مقاله خود، بررسی کنید که موضوع مقاله یا پژوهش شما با موضوعات موردنظر نشریه منطبق باشد.
چه در فصلنامه‌ها و ژورنالهای داخل کشور و چه خارج از آن، حتما بخش‌هایی را با عناوینی مانند درباره فصلنامه یا ژورنال و نیز راهنمای نویسندگان خواهید یافت که ضمن معرفی نشریه و قواعد مربوط به ارسال و انتشار فعالیت‌های علمی و دانشگاهی، به شما از موضوعات پژوهشی می‌گویند که درواقع رسالت آن فصلنامه یا ژورنال است. به عبارت دیگر این طور نیست که همه فصلنامه‌ها و ژورنالهایی که به فرض در حوزه سیاست، سیاست‌گذاری و خط مشی عمومی فعالیت دارند به موضوعات مشترک و یکسانی حول این رشته علمی بپردازند. دلیل رد تعدادی از مقالاتی که برای فصلنامه‌ها ارسال می‌شود مروبط به نادیده گرفتن همین نکته کوچک است.
برای آگاهی بیشتر از فصلنامه‌ها و نشریه‌های علمی در حوزه سیاست و خط مشی‌عمومی، اینجا را کلیک فرمایید
مرا ببخشید اما قبل از ارسال مقاله، لااقل یکبار هم که شده، آن را خودتان بخوانید.
به جرات می‌توانم بگویم که بسیاری از مشکلات مربوط به انتشار و چاپ مقاله در یک نشریه و رد شدن آن جهت پذیرش مربوط به کم حوصلگی نویسنده یا نویسندگان مقاله است. بسیاری از مقالاتی که ارسال می‌شوند نه تنها از رویکرد منطقی برای چیدمان بخش‌ها، پاراگراف‌ها و جملات برخوردار نیستند بلکه پر از اصطلاحات و غلط‌های نگارشی و املایی هستند. من به شخصه این را می‌فهمم که اصلاح و چندین باره خواندن یک مقاله چقدر کار فرسایشی است اما به شما قول می‌دهم که اگر مقاله شما، روشن، واضح، منظم، مرتب و با رعایت علائم نگارشی نوشته شده باشد، به صورت ناخودآگاه بر ذهن داور یا داوران مقاله اثر گذاشته و می‌توانید به راحتی شانس خود را در چاپ و پذیرش مقاله بالا ببرید. این نکته به خصوص برای ما فارسی زبانان که قصد داریم مقاله‌ای به زبان انگلیسی بنویسیم بسیار حائز اهمیت است. پس پیش از ارسال مقاله خود به هر نشریه‌ای، چندین بار هم خود مقاله‌تان را بخوانید و هم برای دوستان و استادان خود بفرستید و از آنها بخواهید که آن را مطالعه کنند.
از نقد، ارزیابی، داوری و گرفتن ایراد به مقاله‌تان نهراسید.
اگر موضوع پژوهشی شما با موضوع مدنظر نشریه یکسان باشد و مطالب علمی خود را به شیوه‌ای منظم، دقیق و علمی نوشته باشید و آن شیوه علمی که مطلوب تحلیل و بحث بر روی داده‌های گردآوری شده و ارائه نتایج باشد را رعایت کرده باشید، دیگر جایی برای نگرانی شما نخواهد بود؛ حتی اگر پذیرش مقاله شما منوط به اصلاح موارد مدنظر داوران باشد و یا حتی مقاله شما به کلی رد نیز شده باشد، بدانید که در کار علمی بسیار رشد خواهید کرد. با تمام اتفاقاتی که مربوط به لینک داشتن یا به اصلاح پارتی بازی است که بعضا در نشریه های معدود ایرانی ممکن است رخ دهد، باید بگویم که حتی اگر با کج سلیقگی از طرف داوران نشریه‌ای مواجه شدید به سادگی می‌توانید به سردبیر نشریه ایمیلی فرستاده و دلایل عدم پذیرش مقاله خود را از او جویا شوید. بنابراین با خواندن آن موارد مربوط به رد مقاله خود قطعا می‌توانید بهتر از قبل بنویسید و در نشریه‌ای بهتر فعالیت علمی خود را ثبت کنید.
کاربرگ داوری برای ارزیابی انواع مقالات که توسط امرالد آماده شده است
زمانی که یک مقاله از طرف پایگاه و ناشر بزرگ و بین‌المللی امرالد برای داوران ارسال می‌شود، ضمن ارسال عنوان و چکیده مقاله از ایشان می‌خواهد تا پذیرش یا عدم پذیرش خود برای داوری آن مقاله را در زمانی معین اعلام نمایند. زمانی که داور از منطبق بودن موضوع پژوهش با دانش و تجربه خود اطمینان حاصل می‌کند و مقاله را برای داوری می‌پذیرد، برای او لینکی ارسال می‌شود که حاوی کاربرگی است که در شش بخش اصلی از داوران می‌خواهد تا مقاله را داوری و نظر خود را درباره آن مقاله اعلام نماید. این شش بخش عبارتند از:
1. اصالت
امرالد از داوران مقاله می‌خواهد تا مقاله را از منظر موضوع و اطلاعات کلی آن ارزیابی کنند که آیا این مقاله حاوی اطلاعات جدید و مهمی است که می‌تواند برای توجیه انتشار در نشریه مدنظر کافی باشد. پس جدید بودن موضوع، نگاه یا رویکرد جدید محقق و یا استفاده از روش یا کسب نتیجه‌ای غیر از نتایج متداول در آن حوزه علمی، همگی می‌تواند نمونه‌هایی از توجیه کافی برای انتشار یک مقاله علمی باشد.
2. ارتباط با ادبیات
طبیعتا هر مقاله علمی باید مروری بر گفته‌ها، نوشته‌ها و دستاوردهای علمی دیگران داشته باشد. درست است که عمر یک انسان کفاف خواندن همه مقالات یا کتب منتشر شده -حتی در رشته تخصصی خویش- را نمی‌دهد اما زمانی که محقق یا محققانی درباره موضوعی خاص به نگارش مطلب علمی روی می‌آورند، مورد انتظار است که حداقل مهم‌ترین منابع منتشر شده در آن موضوع را مطالعه و به آن استناد کنند و مروری کلی از ادبیات علمی آن موضوع داشته باشند تا به خواننده و البته داور بگویند که کار پژوهشی آنها در ادامه یا پاسخ به چه سوال یا شک و شبهه‌ای است که گذشتگان برای آن پاسخی ارائه نکردند.
3. روش‌شناسی
هر پژوهش علمی حاوی بخشی درباره روش‌شناسی آن است. در این بخش پژوهشگر یا پژوهشگران باید به دقت، واضح و با منطق علمی تشریح کنند که مقاله آنها مبتنی بر کدام نظریه، مفهوم یا ایده‌ای بنا شده است. آنها باید هم نحوه گردآوری داده‌ها را به روشنی تشریح کنند و هم از چگونگی تحلیل داده‌ها و دلایل استفاده از آنها بگویند تا بتوان آنها را از منظر روش علمی برای گردآوری و تحلیل داده‌ها ارزیابی نمود تا برای خوانندگان مشخص شود که از چه طریقی و با چه اطمینانی به نتایج ارائه شده در پژوهش خود اتکا کنند. اگر نظر مرا در این بخش جویا شوید، این بخش مهم‌ترین بخش کار علمی است و صحبت درباره این آن، یک گفته یا نوشته علمی را از غیر علمی متفاوت می‌کند.
4. نتایج
پس از آن که پژوهشگر درباره مساله، ادبیات و روش انجام پژوهش خود صحبت کرد، نوبت به تحلیل و ارائه نتیجه مستقیم، سرراست و مرتبط به داده‌های گردآوری شده پیرامون مساله مورد نظرش می‌رسد. این بخش از داوران می‌خواهد که نتایج ارائه شده در مقاله مورد داوری را از حیث چگونگی تحلیل، بحث و ارائه آنها به صورت علمی و مناسب بررسی کنند. بدیهی است نتایج یک پژوهش باید مستقیم از داده‌های گردآوری شده و تحلیل آنها منبعث شود و نتیجه به صورت سرراست و بدور از افکار و ذهنیت پژوهشگر ارائه شده و تحلیل‌ها مرتبط و منطبق با نوع و شیوه گردآوری داده‌ها باشد. به عبارت دیگر پژوهشگر باید در برخورد با مساله پژوهشی خویش و گردآوری و تحلیل داده‌ها به اپوخه توجه کند.
اپوخه یا براکت کردن به معنی تعلیق پیش‌فرض‌های گذشته پژوهشگر است. به عبارت دیگر اپوخه بدان معناست که پژوهشگر تمامی قضاوت‌ها و فهم رایج یا پیشین خویش در باب پدیده مورد مطالعه را تعلیق نماید. بنابراین پژوهشگر تلاش خواهد نمود تا موارد فوق را تعلیق و با پدیده مورد مطالعه به گونه‌ای برخورد نماید که گویی برای نخستین بار با آن مواجه گردیده و واسطه این آشنایی نیز تجارب مشارکت کنندگان در پژوهش است.
بودلایی, حسن, خانباشی, محمد, الوانی, مهدی. (1393). تبیین مفهوم اپوخه در پژوهش‌های پدیدارشناختی و کاربرد آن در حوزه کارآفرینی. فصلنامه علمی راهبرد, 23(2).
5. پیامدهای پژوهش
امرالد از پژوهشگران می‌خواهد تا سهم دانش‌افزایی یا نوآوری پژوهش خود را برای خوانندگان مشخص کند که کار پژوهشی آنها چه دستاورد و اثری بر روی پژوهش‌های آتی در موضوع موردنظر پژوهشگر دارد که البته اشاره به این مطلب نیازمند مقایسه و تحلیل انتقادی از نتایج پژوهش او با سایر پژوهش‌های مرتبط در آن حوزه تخصصی است. همچنین پژوهشگر در این بخش باید اشاره کند که با استفاده نتایج ارائه شده در پژوهش خویش چه اقدامات و پیشنهادات کاربردی برای برون رفت از مساله مدنظرش توسط اشخص صاحب اختیار دارد. در واقع امرالد به درستی یک پژوهش خوب را پژوهشی می‌داند که بتواند شکاف میان نظریه و عمل را پر کند. همچنین نتایج یک پژوهش ممکن است منجر به اصلاح یا ارائه خط‌مشی جدیدی برای بهبود در زندگی شهروندان یک جامعه شود که در این قسمت پژوهشگر می‌تواند به آنها اشاره کند.
6. کیفیت ارتباطات
نگارش یک مقاله در عین سادگی و قابل فهم بودن باید منطبق بر زبان علمی باشد. زبان علمی همانا دقیق و روشن صحبت کردن به گونه‌ای است که مجالی برای تفسیرهای چندگانه نسبت به مفاهیم و واژه‌های علمی استفاده شده در مقاله پژوهشگر را ندهد. برای مثال نویسندگان در بخشی از مقاله به تعریف مفاهیم و واژگان کلیدی می‌پردازند تا به خوانندگان بگویند که چه تعریفی را از میان تعاریف و دیگاه‌های مختلف انتخاب کرده‌اند. به هر ترتیب، داوران در این بخش زبان فنی مقاله را بررسی کرده و به ارزیابی ساختار پاراگراف‌ها و جملات، اصطلاحات، کلمات اختصاری و شیوه صحیح استنادهای علمی می‌پردازند.
به من بگویید شما چه نکاتی را پیش از ارسال مقاله رعایت می‌کنید تا بتوانید راحت‌تر و سریعتر پژوهش خود را در نشریه‌ای معتبر منتشر کنید؟
[1] Emerald Publishing
