گاهی وقت ها به خصوص در زندگی کاری با افرادی مواجه می شویم که در گفتار و کردار خود، حرف ها و رفتارهایی را بروز می دهند که در تناقض با حرف ها و رفتارهایی است که چند لحظه قبل از خود بروز داده اند. برای نمونه، در عین حال که بسیار جدی هستند، شوخی هم چاشنی صحبتشان می کنند. در عین حال که از تقبیح کارناپسندی سخن می گویند، آن کار را با گفتار خود ترویج می دهند؛ در عین حال که رفتارهای هوشمندانه ای بروز می دهند، ساده لوح نیز هستند؛ در حالی که خیلی با نظم کارها را به سرانجام می رسانند اما شلختگی در کارشان نیز موج می زند.
بروز گفتار و رفتارهای یادشده را نمی توان با نظریه ناهمسانی شناختی (Cognitive Dissonance Theory) تحلیل نمود. زیرا طبق این نظریه، زمانی که فرد میان نظر، نگرش، دیدگاه و رفتار خود متوجه ناهماهنگی یا ناهمسانی می شود، نوعی استرس ذهنی یا ناهنجاری و احساس ناخوش‌آیند در فرد بوجود می‌آیدکه باید عامل این ناهماهنگی را از طرق مختلف کاهش دهد. این در حالی است که گفتار و کردار فرد متناقضی که در اینجا آن را بحث می کنیم، اصلا در وی احساس ناخوشایند و ناهنجاری نمی کند، بلکه بنا بر پندار و دیدگاه خود در مورد زندگی گفتار و رفتاری را نشان می دهد که به عمد با گفتار و رفتار قبلی همسو نیستند؛ گفتنی است این تناقض میان رفتار و گفتار حول یک موضوع نیست، بلکه میان دو یا چند حرف و رفتار وی بروز می کند. برای مثال، فردی که به نظر می رسد فرد برونگرایی باشد اما به شدت نیز درون گراست. یا اینکه در عین حال اینکه به شدت به شغل و کار خود علاقه نشان می دهد اما در اوقاتی نیز از آن کار متنفر است.
به عبارت دیگر پیرو نظریه ناهمسانی شناختی، فرد چون احساس دوریی می کند، سعی می کند آن را حالت را کاهش دهد؛ درحالی که فرد متناقض اصلا دو رو نیست که بخواهد عامل ناهمسانی را کاهش دهد.
برای اینکه میان شخصیت دو رو و متناقض تفاوت ایجاد کنیم؛ بهتر است تعریفی را از دو شخصیت بیان کنیم. فرد دورو، فردی است که در یک برهه از زمان و مکان، یک رو (یک دیدگاه، نگرش، رفتار) در وی قابل مشاهده است و به عمد تلاش می کند تا در زمان و مکان های مختلف وجوه دیگری که ممکن است در تناقض با نگرش و رفتار خود باشد را بروز دهد. اما فرد متناقض، فردی است که در یک برهه از زمان، چند رو (چند دیدگاه، نگرش و رفتار متناقض) را به طور همزمان برای تمامی مخاطبان نشان می دهد و سعی در پنهان سازی آنها نمی کند.
اگرچه تعامل با هردو شخصیت دو رو و یا متناقض کار بسیار سختی است و دیگران را گیج می کند. اما باید گفت که شخصیت متناقض، شخصیتی است که معمولا در افراد خلاق دیده می شود (به این مقاله رجوع کنید)؛ این درحالی است که شخصیت دورو، شخصیتی است که در افراد شیاد (حیله گر) نمود پیدا می کند. شخصیت متناقض، دروغ نمی گوید بلکه بر اساس پندار درونی خویش رفتار می کند؛ این درحالی است که شخصیت دورو (یا البته چند رو) بر اساس نظر و دیدگاه دیگران، نگرش و رفتار خود را منطبق می کند.
به نظر شما با افراد متناقض و نه دورو باید چگونه رفتار کرد؟
به آب روشن مي عارفي طهارت کرد
علي الصباح که ميخانه را زيارت کرد
یک دوست
خوب همه گاهی ممکنه از کارشون بدشون بیاد! این جز کدوم شخصیت میشه؟!
دورو یا متناقض؟ تقسیم بندی سختیه ولی احساسات و شرایط لحظه ای می تونه به صورت گذرا روی احساس فرد هم تاثیر بگذاره و به صورت موقتی فرد رو دچار سردرگمی یا دلسردی از کار موقعیت و … کنه. درک درستی از شخصیت متناقض ندارم! کمی بسطش بدین لطفا