در آخرین روزهای منتهی به سال 2019، چین از شناسایی ویروس ناشناخته ای خبر داد که بعد از به اشتراک گذاری توالی ژنوم آن با سازمان بهداشت جهانی، نام آن 2019-nCoV نامگذاری شد. امروزه این ویروس به دلیل اپیدمی بالای آن، تبدیل به مساله جهانی شده است که سلامت کل جامعه بشری را تهدید می کند. سازمان بهداشت جهانی پیرو رسالت و ارزشهای خود، گام های اساسی را برای افزایش آگاهی دولت ها و جامعه انسانی تا به امروز برداشته است. در ذیل مروری بر دو گزارش سازمان بهداشت جهانی شامل «برنامه راهبردی آمادگی و پاسخ» و «دستورالعمل برنامه ریزی عملیاتی برای حمایت از آمادگی و پاسخگویی کشور» که به ترتیب نسخه اولیه آن در 3 فوریه و 12 فوریه منتشر شده اند را بررسی می کنم. هدف از این کار در وهله مطابقت برنامه موجود با آخرین دستاوردهای سازمان بهداشت جهانی و دوم چگونگی ارائه برنامه و ارکان برنامه است که برای مقابله با کرونا لازم است در کشور ارائه شود.
یک. برنامه راهبردی آمادگی و پاسخ
این برنامه از پنج بخش اصلی تشکیل شده است، بخش اول هدف از سند را توضیح می دهد. بخش دوم به ارزیابی موقعیت فعلی اختصاص یافته است؛ برای ارزیابی موقعیت، مروری اپیدمولوژیک در مقیاس جهانی نسبت به شیوع ویروس کرونا شده است. در این بخش اطلاعاتی نیز درباره نحوه انتقال فرد به فرد و موارد مشابه در دنیا ارائه شده و درباره نادانسته ها نیز مانند سرایت از حیوانات به انسان نیز توضیحاتی آمده است.
در قسمت بعد با استفاده از یک مقیاس ارزیابی خطر (Risk assessment)، خطر ویروس کرونا در کشور چین، در سطح منطقه و در سطح جهانی بسیار بالا قلمداد شده است. این مقیاس براساس داده های حاصل از سه متغیر احتمال سرایت بیشتر، پیامدهای بلقوه و فراوان بر سلامت انسان، اثربخشی ضعیف اندازه گیری های آمادگی و پاسخگویی کشورها نتیحه گرفته شده است.
پس از آن به کمیته اورژانس سازمان ماموریت داده شد تا برای استفاده از شبکه خبرگان فنی در مقیاس جهانی و افزایش حمایت از آمادگی و پاسخگویی به خصوص برای کشورها و مناطق آسیب پذیر، فعالیت خود را در این موضوع تشدید نماید.
در بخش سوم راهبرد پاسخگویی ذکر شده است. بدیهی است هر راهبردی برای تحقق اهدافی پی ریزی می شود. بنابراین شش هدف اصلی به خلاصه ذیل ذکر شده است:
- کاهش انتقال انسان به انسان در هر جایی که ممکن است رخ دهد
- تشخیص، ایزوله و مراقبت از بیماران
- تشخیص و کاهش انتقال از منبع حیوانی
- مشخص کردن نادانسته های ضروری درباره شدت و وسعت انتقال، درمان و تشخیص و واکسینه نمودن افراد
- ارتباط گیری و به اشتراک گذاری اطلاعات رخداد به همه جوامع و مواجهه با عدم اطلاعات
- کم کردن پیامدهای اجتماعی و اقتصادی ناشی از شراکت چندبخشی
در مجموع برای تحقق اهداف مذکور سه راهبرد اصلی به همراه اقدامات اساسی در هریک آمده است. قبل از بررسی راهبرد، مفروضات اولیه‌ای برای آنها شامل نادانسته های ما و به خصوص شیوع و انتقال آن در چین، انتقال انسان به انسان در مراکز پرجمعیت چین و شیوع سریع آن در سایر کشورها در نظر گرفته شده است. این سه راهبرد به شرح ذیل است.
راهبرد A. به کارگیری فوری هماهنگی در سطح بین المللی به منظور حمایت راهبردی، فنی، و عملیاتی از طریق مکانیسم ها و مشارکتیهای موجود؛ مهم ترین اقدامات در این راهبرد توجه به موارد ذیل است:
- هماهنگی شرکا در سطح جهانی، منطقه ای و کشور با مشخص کردن نقش سازمانهای ذی ربط با موضوع
- تحلیل اپیدمولوژی و پیش بینی روند آتی آن در چین و خارج از آن به صورت روزانه
- ارتباطات خطر و مدیریت اطلاعات به خصوص که کرونا با اطلاعات درست و غلط زیادی همراه شده است
- توسعه ظرفیت آزمایشگاه و راه های تشخیص به منظور درمان و رصد بیماری و ایجاد شبکه با آژانس های تجاری و غیر تجاری برای تسهیل در تشخیص و درمان کرونا
- خبرگی تکنیکی و توسعه و به روز رسانی راهنمایی کشورها برای مقابله با آن (گفتنی است در این زمینه سازمان بهداشت جهانی در تاریخ 10 ژانویه گزارشی برای چگونگی مواجهه کشورها برای تشخیص و رصد بیماران و کنترل آن در مراکز درمانی و ارتباطات با عامه منتشر کرده است!)
- هماهنگی در زنجیره تامین که شرکای سازمان باید مقدار نیازمندهای خود را برآورد و با ایجاد یک شبکه زنجیره تامین، برای رفع آنها تلاش نمایند.
- سفر و تجارت که محدود کردن آن در شرایطی که درباره شدت بیماری و انتقال آن عدم قطعیت وجود دارد موقتا می تواند برای اجرای اقدامات پیشگیرانه مفید باشد.
راهبرد B. افزایش مقیاس عملیات مربوط به آمادگی و پاسخگویی در سطح کشور شامل تقویت آمادگی برای تشخیص فوری و مدیریت و درمان موردها، تشخیص و پیگیری تماس ها؛ پیشگیری از عفونت و کنترل در سازمانهای مراقبت بهداشتی؛ اجرای ارزیابی سلامت برای مسافران؛ و افزایش آگاهی عمومی طریق ارتباطات و تعاملات؛ مهم ترین اقدامات در این راهبرد توجه به موارد ذیل است:
- هماهنگی در سطح کشور زیرا حکومت رهبر طبیعی برای تلاش ها و کل هماهنگی هاست تا بتواند ارزیابی خطر و نیازمندی های خود را انجام داده و با شبکه بین المللی در تعامل باشد و برای مقابله با ویروس کرونا برنامه ریزی کند.
- ارتباطات خطر و تعامل اجتماعی (Country risk communication and community engagement) در سطح کشور مهم ترین مداخله بهداشت عمومی برای همه کشورهاست که باید ارتباطات را سریع، دائمی و شفاف با مردم در میان بگذارد.
- مراقبت که نهادهای ملی باید سازمان بهداشت جهانی را تحت سند IHR (2005) درباره موردهایی که کرونا گرفته اند را با ویژگی های توصیفی مثل سن، جنس، وضعیت بارداری و درآمد را مطلع سازد.
- نقاط ورود که کشورها در این خصوص باید برنامه اقتضایی و یکپارچه با دیگر برنامه های عملیاتی اورژانسی را در این نقاط ایجاد یا به روز رسانی کنند. توجه به برنامه جداسازی و مکانی باید مدنظر قرار گیرد و کارگزاران این نقاط باید مکانیسم ها و رویه هایی برای به اشتراک گذاری این اطلاعات به مسافران ایجاد نمایند.
- تیم های پاسخ سریع باید آموزش دیده و برای تشخیص کرونا مجهز باشند.
- نظام آزمایشگاهی ملی که باید ظرفیتش برای تشخیص کرونا تقویت شود و با کار در شبکه های جهانی و نیز آزمایشگاه ها برای ارائه کیت های تشخیص کرونا و توزیع مناسب آنها هماهنگ باشد.
- پیشگیری و کنترل عفونی به خصوص برای کارکنان بخش سلامت جامعه در همه بخش های آن و رصد دائمی ها از عفونت به کرونا ضروری است و این برنامه باید توسط کارگزاران ملی جمایت شود.
- مدیریت موردی و تداوم خدمات ضروری که شرکای سازمان بهداشت جهانی را ملزم به حمایت از کشورهای آسیب پذیرتر دربرابر شیوع کرونا کرده و مسئولان و کارگزاران ملی با حمایت از آنها باید تسهیلات لازم برای بیماران و نظام بهداشت سلامت خود را ایجاد و تقویت نمایند.
- لجستیک، تهیه و مدیریت زنجیره تامین باید با آمادگی ملی و تلاش های مقابله به این ویروس یکپارچه باشند که در اینجا نقش داشبوردی اطلاعات، تسهیل ارتباطات و بررسی نیازمندیها و توزیع مناسب و اثربخش کالاهای ضروری حائز اهمیت است.
راهبرد C. شتاب بخشیدن به تحقیق و نوآوری برای حمایت از فرایند جهانی شفاف و روشن برای تنظیم اولویت های پژوهشی و نوآوری تا سریعا تحقیق، توسعه و دسترسی به برای درمان، واکسن و تشخیص آن رصد شود و مقیاس گسترده تری یابد. این امر، پلتفوری را برای فرایندها، پروتوکلها و ابزارهای استانداردشده ایجاد می کند تا پژوهش بین رشته ای و در عین حال مشارکتی و یکپارچه را با فرایند پاسخ تسهیل نماید. مهم ترین اقدامات در این راهبرد توجه به موارد ذیل است:
- افزایش هماهنگی جهانی همه ذینفعان مرتبط با ایجاد یک مکانیسم اورژانسی از دانشگاه ها و صنابع تا دولت های ملی و جوامع و نیز سازمانهای غیردولتی و جامعه مدنی برای تشخیص و درمان و ساخت واکسن ضروری است. در این خصوص می توان به مکانیسم Global Coordination Mechanism (GCM) به عنوان یک چارچوب داوطلبانه برای تسهیل اطلاعات اشاره کرد.
- حمایت از تحقیقات و فرایند اولویت گذاری نوآوری به صورت شفاف و روشن در سطح جهانی که نیازمند نقشه راهی است تا نیروی همه سرمایه گذاران بالقوه و پژوهشگران را برای مقابله با ویروس کرونا توانمند کند.
- ایجاد پلتفرمی مشترک برای فرایندها، پروتکل ها و ابزار های استاندارد شده و همچنین به اشتراک گذاری نمونه ها، داده ها و اطلاعات
در قسمت چهارم، چارچوبی برای رصد راهبرد شامل هشت دسته اطلاعات درباره موقعیت ایپدمولوژیک، مدیریت برنامه؛ تامین، تحقیق و توسعه؛ ظرفیت آمادگی کشور؛ مراقبت و تشخیص فوری در سطح کشور، IPC & Biosafety و ارتباطات خطر و تعامل اجتماعی با درنظرگرفتن 16 شاخص به همراه هدف و منطق هر شاخص ارائه می کند.
در قسمت پنجم و آخر نیز نیازمندهای لازم برای اجرای برنامه به همراه برآوردی از منابع مالی لازم به تفکیک هر راهبرد آماده است.
منبع:
https://www.who.int/docs/default-source/coronaviruse/srp-04022020.pdf
دستورالعمل برنامه ریزی عملیاتی برای حمایت از آمادگی و پاسخگویی کشور
این گزارش از سه قسمت اصلی شامل مقدمه، ارکان برنامه و ضمائم تشکیل شده است. در بخش مقدمه ضمن اشاره به فعالیتهای صورت گرفته توسط سازمان بهداشت جهانی برای مقابله با کرونا بر هدف اولیه برنامه پاسخ جهانی یعنی توقف در انتقال انسان به انسان و مراقبت از افراد در معرض خطر تاکید شده است. هدف از این دستورالعمل، ارائه راهنمای عملی برای مواجهه کشورها برای آمادگی و پاسخ به کرونا در ظرف سه ماه از تاریخ 1 فوریه تا 30 آوریل بوده است. این دستورالعمل همانطور که در بخش دوم به تفصیل بیان می شود شامل هشت رکن است که البته در راهبرد B در برنامه راهبردی که پیشتر توضیح داده شد به آنها اشاره شده بود. ارکان هشتگانه به همراه گام ها و اقدامات لازم در هر رکن به شرح زیر است:
رکن 1. هماهنگی، برنامه ریزی و رصد در سطح کشور
گام 1
- فعال کردن مکانیزم های هماهنگیِ چندبخشی و چندشرکاتی برای حمایت از آمادگی و پاسخگویی
- تعامل با کاگزاران ملی و شرکای کلیدی به منظور توسعه یک برنامه عملیاتی مختص به کشور با برآورد منابع لازم برای آمادگی و پاسخگویی به ویروس کرونا یا ترجیحا در مطابقت با برنامه فعلی آمادگی برای شیوع آنفونزا.
- هدایتِ ارزیابی ظرفیت و تحلیل خطر اولیه شامل نقشه برداری جمعیت های آسیب پذیر
- آغاز به کارگیری از سنجه ها و نظام های رصد و ارزشیابی برای ارزیابی اثربخشی و پیامدهای برنامه ریزی شده
گام 2
- به کارگیری تیم مدیریت حادثه، شامل توسعه سریع کارکنان برگزیده از سازمان های ملی و شرکا درچارچوب مرکز عملیات اورژانس سلامت عمومی یا سازمان های موازی با آن
- تعیین، آموزش و معین کردن سخنگویان
- تعامل با خیرین محلی و برنامه های موجود برای تخصیص منابع و ظرفیت ها جهت اجرای برنامه عملیاتی
- بررسی الزامات مقرراتی و مبانی قانونی همه سنجه های بلقوه سلامت عمومی
- رصد اجرای برنامه مبتنی بر شاخص های کلیدی عملکرد و ارائه گزارش های موقعیتی به صورت مداوم
گام 3
- هدایت مداومِ بررسی های عملیاتی به منظور ارزیابی موفقیت های اجرا و موقعیت اپیدمولوژیک و در صورت نیاز ارائه برنامه های عملیاتی اصلاحی
- هدایت بعد از بررسی های اقدامات انجام شده به سازمان های بین المللی پیرو مطابقت با سند IHR (2005)
- استفاده از شیوع ویروس کرونا برای آزمون نمودن/یادگیری از برنامه های موجود، نظام ها و درس آموزی از اقدامات برای آگاهی دادن به فعالیت های آمادگی و پاسخگویی آتی
رکن 2. ارتباطات خطر و تعامل اجتماعی
گام 1
- اجرای برنامه ارتباطات خطر و تعامل اجتماعی برای ویروس کرونا در سطح ملی شامل جزئیات پیش بینی شده از سنجه های سلامت عمومی
- هدایت ارزیابی سریع رفتار برای فهم مخاطبان هدف، ادراکات، نگرانی ها، تاثیرگذاران و کانالیهای ارتباطی ترجیحی
- آماده کردن پیام های محلی و پیش آزمون از طریق فرایند مشارکتی به خصوص با ذینفعان کلیدی و گروه های در معرض خطر
- مشخص نمودن گروه های اجتماع مورد اعتماد (افراد تاثیرگذار محلی مانند رهبران اجتماع، رهبران مذهبی، کارکنان بخش سلامت، داوطلبان اجتماع) و شبکه های محلی (گروه های زنان، گروه های جوانان، گروه های کسب و کار، عطاریهای سنتی)
گام 2
- به کارگیری و استفاده از فرایندهای شفاف برای انتشار زمانبر پیام ها و متریالها به زبان محلی و مطابقت با کانالهای ارتباطی مرتبط
- تعامل با شبکه های بخش سلامت عمومی و اجتماع محور، رسانه ها، سازمان های غیردولتی، مدارس، دولت های محلی و بخش های دیگر از قبیل فراهم کنندگان خدمات سلامت، بخش آموزشی، کسب و کار، بخش های گردشگری و غذایی/کشاورزی با استفاده از مکانیزم ارتباطات ثابت
- به کارگیری کانالهای دوطرفه برای اجتماع و به اشتراک گذاری اطلاعات عمومی از قبیل خطوط گرم (Hotlines) (متن و گفتار)، رسانه های ریسپانسیو مانند U-Report در جایی که دردسترس است، نمایش های رادیویی و نظام هایی برای تشخیص و واکنش سریع به و درمقابل عدم اطلاعات
- به کارگیری تعامل اجتماع در مقیاس وسیع برای رویکردهای تغییر اجتماعی و رفتار جهت اطمینان از سلامت پیشگیرانه اجتماع و افراد و اقدامات بهداشتی همراستا با توصیه های محدود به سلامت عموم جامعه
گام 3
- به کارگیری نظام مند اطلاعات اجتماع و مکانیزم های بازخور شامل و از طریق رصد شبکه های اجتماعی، ادراک اجتماع، پیمایش های دانش، نگرش و رفتاری و گفت وگو ها و مشاوره های مستقیم
- اطمینان از اینکه تغییرات در رویکردهای تعامل اجتماع مبتنی بر شواهد و نیازهای واقعی هستند و اطمینان از اینکه همه تعاملات از نظر فرهنگی مناسب و تاثیرگذارند
- سند نمودن درس های یادگرفته شده برای آگاهی بخشی درباره فعالیت های آمادگی و واکنش آتی
رکن 3. مراقبت، تیم های واکنش سریع و کشف مورد
گام 1
- انتشار تعریف از مورد همراستا با راهنمای سازمان بهداشت جهانی و پروتکل های کشف و انتقال آنها به کارکنان بخش مراقبت های سلامتی (بخش دولتی و خصوصی)
- فعال کردن جست وجوی برای موردهای فعال و نظام های مراقبت مبتنی بر رخداد (event-based surveillance systems) برای بیماری های شبیه آنفلونزا و عفونت های تنفسی شدید
- ارزیابی فاصله بین نظام های یافتن موردهای فعال و نظام های مراقبت مبتنی بر رخداد
گام 2
- توسعه نظام های موجود مراقبت برای توانمندسازی رصد انتقال کرونا و مطابقت دادن ابزارها و پروتکل ها برای رصد تماس ها و نیز رصد کرونا
- متعهد شدن به ارائه گزارش های موردی به سازمان بهداشت جهانی در ظرف 24 ساعت طبق سند IHR (2005)
- رصد و گزارش فعالانه روند بیماری، پیامدها و دیدگاه جمعیت به آزمایشگری جهانی/نظام های اپیدمولوژیک شامل داده های کلینیکی بدون نام، سهم تلفات؛ گروه های با خطر زیاد (زنان باردار، نقص ایمنی) و بچه ها
- آموزش و تجهیز تیم های واکنش سریع به کشف موردها و خوشه های اولیه و هدایت رصد تماس ها در ظرف 24 ساعت
گام 3
- فراهم نمودن تحلیل داده های علم اجتماعی و اپیدمولوژیک در زمان طولانی به منظور اطلاع مستمر از ارزیابی خطر و حمایت از تصمیم گیری عملیاتی برای پاسخگویی
- آزمون نمودن نظام فعلی و برنامه ریزی از طریق تجارب واقعی و یا اقدامات شبیه سازی شده و یافته های اسنادی برای اطلاع به فعالیت های آتی آمادگی و واکنش
- ارائه گزارش های علم اجتماعی و ایپدمولوژیک به صورت هفتگی و انتشار آن به همه سطوح و شرکای بین المللی
رکن 4. نقاط ورود
گام 1
- توسعه و اجرای برنامه اورژانسی سلامت عمومی در نقطه ورود
گام 2
- انتشار آخرین اطلاعات بیماری، رویه های اجرایی استاندارد، تجهیز و آموزش کارکنان برای انجام اقدامات مناسب جهت مدیریت مسافران بیمار
- آماده سازی تسهیلات فوری برای ارزیابی/ایزوله نمودن سلامت عموم جهت مدیریت مسافران بیمار و انتقال ایمن آنها به تسهیلات سلامتی معین
- ارائه اطلاعات درباره کرونا به مسافران
گام 3
- رصد و ارزیابی مستمر اثربخشی سنجه های آمادگی و واکنش در نقاط ورود و تنظیم برنامه های آمادگی و واکنش در صورت لزوم
رکن 5. آزمایشگاه های ملی
گام 1
- به کارگیری دسترسی به آزمایشگاه مرجع و بین المللی ویروس کرونا
- مطابقت و انتشار رویه های اجرایی استاندارد (به عنوان بخشی از پروتکل های تشخیص بیماری) برای جمع آوری نمونه ها، مدیریت و انتقال برای آزمون تشخیص ویروس کرونا
- مشخص نمودن خطرات و اجرای ارزیابی خطر بیوسیفتی (biosafety) در آزمایشگاههای مشارکت کننده؛ استفاده مناسب از سنجه های بیوسیفتی برای کاهش خطرات
- مطابقت نظام های استاندارد شده برای آزمون مولکولی، حمایت توسط دسترسی مطمئن به کیت ها
گام 2
- اطمینان از اینکه جمع آوری نمونه ها، مدیریت و شبکه و رویه های ارجاعی کاربردی هستند
- به اشتراک گذاری داده های توالی ژنتیکی، متریال ویروس مطابق با پروتکل ها به کارگرفته شده برای ویروس کرونا
- توسعه و اجرای برنامه ها برای ارتباط داده های آزمایشگاهی با داده های اپیدمولوژی کلیدی برای تحلیل داده ها به صورت زمانی
- توسعه و اجرای برنامه های بلندمدت برای مدیریت تقاضا جهت تست گرفتن؛ درنظر گرفتن مصرف منابع آزمایشگاه با پیشبینی سرایت گسترده کرونا
گام 3
- رصد و ارزیابی تشخیص ها، کیفیت داده ها و عملکرد کارکنان، و یکی کردن یافته ها با بررسی راهبردی برنامه ملی آزمایشگاهی و به اشتراک گذاری درس های آموخته شده.
- توسعه مکانیزم کیفی مورد اطمینان برای آزمون نقطه مراقبت (Point of care testing) شامل شاخص های کیفی
رکن 6. پیشگیری و کنترل عفونی (IPC)
گام 1
- ارزیابی ظرفیت پیشگیری و کنترل عفونی در همه سطوج نظام سلامت شامل اقدامات عمومی، خصوصی و سنتی و داروخانه ها. حداقل نیازمندی ها شامل نظام کارکردی تریاژ و اتاق های ایزوله، کارکنان آموزش دیده (برای تشخیص اولیه و اصول استاندارد برای پیشگیری و کنترل عفونی) هستند؛ متریال های پیشگیری و کنترل عفونی کافی شامل تجهیزات حفاظتی شخصی و نظام های WASH/ایستگاه های بهداشت دست هستند
- ارزیابی ظرفیت پیشگیری و کنترل عفونی در مکان های عمومی و فضاهای اجتماعی به خصوص در جایی که خطر انتقال زیاد است
- بررسی و به روز رسانی دستورالعمل های پیشگیری و کنترل عفونی موجودِ ملی؛ دستورالعمل سلامت باید شامل مسیر بیمار-مراجعه تعریف شده شامل نقاط کانونی پیشگیری و کنترل عفونی، در مشارکت با مدیریت موردی باشد. راهنمای اجتماع باید شامل توصیه های ویژه بر سنجه ها و نظام های ارجاعی برای مکان های عمومی مانند مدارس، بازارها و حمل و نقل عمومی و همچنین اقدامات اجتماع، خانه ها و خانواده ها باشد.
- توسعه و اجرای برنامه ای برای رصد پرسنل سلامتی که در معرض موردهای تایید شده کرونا برای بیماری تفسی هستند
- توسعه برنامه ملی برای مدیریت تامین (ذخیره، توزیع) و مشخص کردن ظرفیت رو به افزایش پیشگیری و کنترل عفونی (تعداد و شرایط)
گام 2
- تعامل کارکنان آموزش دیده با کارگزاران و خبرگان فنی به منظور اجرای فعالیت های پیشگیری و کنترل عفونی ، اولویت سازی مبتنی بر ارزیابی خطر و الگوهای جستجوی مراقبت محلی
- ثبت، گزارش و کشف همه موردهای عفونی
- انتشار دستوراعمل های پیشگیری و کنترل عفونی برای حانه و فراهم کنندگان مراقیت های اجتماع
- پیاده سازی تریاژ، تشخیص اولیه و کنترل های منبعث از عفونت، کنترل های اداری و کنترل های مهندسی، اجرای هشدارهای تصویری (متریال آموزشی با زبان مناسب) برای اعضای خانواده و بیماران برای اطلاع پرسنل تریاژ از علائم تنفسی
- حمایت از دسترسی به آب و اصول بهداشتی برای خدمات WASH در فضاهای عمومی و فضاهای اجتماعی که بیشتر در معرض خطرند
گام 3
- رصد برنامه پیشگیری و کنترل عفونی و اجرای WASH در تسهیلات درمانی و فضاهای عمومی با استفاده از چارچوب ارزیابی پیشگیری و کنترل عفونی، چارچوب خود ارزیابی بهداشت دست، ابزارهای مشاهده بهداشت پذیرش دست، و ابزار بهبود تسهیلات WASH
- فراهم نمودن حمایت درخور و اولویت بندی شده برای تسهیلات سلامت مبتنی بر مدیریت خطر برنامه پیشگیری و کنترل عفونی و الگوهای مراقبت جو، شامل تامین کنندگان، منابع انسانی و آموزش
- اجرای آموزش برای نشان دادن هر مهارت و نقص عملکرد
رکن 7. مدیریت موردی
گام 1
- ترسیم جمعیتهای آسیب پذیر و تسهیلات عمومی و خصوصی (شامل عطاریهای سنتی، داروخانه ها و دیگر تامین کنندگان) و مشخص کردن تسهیلات جایگزینی که ممکن است سابقا باعث درمان شوند
- مشخص کردن ظرفیت واحد مراقبت
- ارزیابی مستمر سربار روی نظام سلامت محلی و ظرفیت سنجی ارائه ایمن خدمات سلامتی اولیه
- اطمینان یافتن از اینکه دستور العمل برای خود مراقبتی بیماران با نشانه های خفیف کرونا در درسترس است شامل راهنمایی برای توصیه به زمانی که لازم است به تسهیلات بهداشتی مراجعه شود
گام 2
- انتشار مستمرِ اطلاعات به روز شده، آموزش و تازه کردن تیم های پزشکی/گردشی در مدیریت عفونت های تنفسی شدید و پروتکل های خاص برای کرونا مبتنی بر استانداردهای بین المللی و دستوراعمل های کلینیکی سازمان بهداشت جهانی؛ چیدمان تریاژ و فضاهایی برای غربالگری در تسهیلات بخش سلامت
- به کارگیری تیم ها و آمبولانس های اختصاصی و مجهز برای انتقال موردهای مشکوک و مورد تایید، و مکانیزمهای ارجاعی برای موردهایی شدیدتر
- اطمینان از مراقبت های جامع پزشکی، تغذیه و روانی-اجتماعی برای آنهایی که با کرونا درگیرند
- مشارکت در شبکه های خبرگی کلینیکی برای کمک به مشخص نمودن عفونت کلینیکی کرونا، نشان دادن چالش ها در مراقبت های کلینیکی و توسعه مشارکت جهانی (مبتنی بر ظرفیت کشور)
گام 3
- آماده کردن برای ارزیابی تشخیص، معالجه و واکسن ها برای استفاده، آزمایش های کلینیک، تاییدیه قانونی، اختیار بازار، و/یا مراقبت پس از بازار همانطور که مناسب است
- پذیرفتن دستورالعملهای طرح های تحقیق و توسعه بین المللی و پروتکل های سازمان بهداشت جهانی برای مطالعات خاص جهت تشخیص ویژگی های دیگر اپیدمولوژیک، ویروسی و کلینیکی؛ انتشار آزمایش کلینیکی
- ارزیابی اجرا و اثربخشی رویه ها و پروتکل های مدیریت موردی (شامل زنان باردار، بچه ها، افراد با نقص ایمنی) و مطابقت راهنما و یا نشان دادن فاصله اجرا همان طورکه لازم است
رکن 8. حمایت عملیاتی و لجستیک
گام 1
- ترسیم منابع دردسترس و نظام های تامین بهداشت و سایر بخش ها؛ هدایت بررسی موجودی ذخایر کشور مبتنی بر پکیج درمان بیماریِ برنامه سازمان بهداشت جهانی و کیت های بیمار ویروس کرونا و توسعه موجودی مرکزی برای مدیریت موردهای کرونایی
گام 2
- بررسی نظام کنترل و مدیریت زنجیره تامین (انباشتن، ذخیره کردن، امنیت، حمل و نقل، توزیع) برای درمان و سایر ذخایر ضروری شامل بسته درمان بیماری و کیت های بیمار کرونا
- بررسی فرایندهای تدارک (شامل واردات و گمرک) برای نیازهای پزشکی و ضروری دیگر، و تشویق منابع محلی برای اطمینان از پایداریپذیری (Sustainbility)
- ارزیابی ظرفیت بازار محلی برای تحقق تقاضا افزایش یافته برای نیازهای پزشکی و ضروری دیگر و هماهنگ شدن با درخواست بین المللی تدارمات از طریق مکانیزم های تدارک منطقه ای و جهانی
- آماده سازی ظرفیت بالای کارکنان و مکانیزم های استقرار؛ راهنماهای سلامت (دستورالعمل ها)؛ بسته های قبل و بعد از استقرار (بریف شدن، واکسینه شدن اختیاری/ اجباری، کیت های سفر پزشکی، حمایت روانی و روانشناسی، شامل گروه های حامی مرجع) جهت اطمینان از رفاه کارکنان
گام 3
- مشخص کردن و حمایت از عملکردهای حیاتی که باید در طول شیوع کرونا ادامه یابند (مانند آب و فاضلاب؛ سوخت و انرژی؛ غذا؛ مخابرات/اینترنت؛ پولی مالی؛ قانون و نظم؛ تحصیلات؛ و حمل و نقل، منابع لازم و نیروی کار ضروری)
بخش آخر هم دو ضمیه دارد، یکی همان شاخص های کلیدی عملکردی هستند که در برنامه راهبردی به آن پیشتر اشاره شده بود و دوم برآوردی از منابع لازم و هزینه ها برای خوشه ای متشکل از شیوع محلی تا 100 مورد.
منبع
https://www.who.int/docs/default-source/coronaviruse/covid-19-sprp-unct-guidelines.pdf
