در کتاب “مدیریت تغییر برای موفقیت رقابتی” (1991)، اندرو پتیگرو و ریچارد ویپ سه بعد مختلف از تغییر استراتژیک را از یکدیگر تفکیک می‌کنند.
سه بعد مختلف از تغییر استراتژیک عبارتند از:
- محتوا (اهداف مشخص، مقاصد و اهداف کلی) – WHAT چه چیزی
- فرآیند (اجرای تغییرات) – HOW چگونگی
- زمینه (محیط داخلی و خارجی) – WHERE کجا
پتیگرو و ویپ بر تعامل مداوم بین ابعاد مختلف تغییر تأکید دارند. اجرای تغییر یک فرآیند «تکراری، انباشته و بازتعریف‌شونده در جریان استفاده» است. تغییر موفق نتیجه تعامل بین محتوای تغییر یا «چه چیزی» تغییر (اهداف مشخص، مقاصد و اهداف کلی)، فرآیند تغییر یا «چگونگی» تغییر (اجرا) و زمینه سازمانی یا «کجا»ی تغییر (محیط داخلی و خارجی) است.
بر اساس تحقیقات تجربی گسترده، آنها همچنین پنج عامل اصلی و مرتبط را که به مدیریت موفق تغییرات استراتژیک تعلق دارند، معرفی می‌کنند.
پنج عامل تغییر از دیدگاه پتیگرو و ویپ
- ارزیابی محیطی: نظارت مستمر بر هر دو محیط داخلی و خارجی سازمان (از جمله رقبا) از طریق سیستم‌های یادگیری باز.
- منابع انسانی به عنوان دارایی‌ها و بدهی‌ها: کارکنان باید بدانند که نیروی ارزشمند شناخته می‌شوند و احساس کنند که سازمان به آنها اعتماد دارد.
- ارتباط تغییرات استراتژیک و عملیاتی: نیات در طول زمان اجرا می‌شوند. ترکیب فعالیت‌های عملیاتی می‌تواند تأثیرگذار باشند و می‌توانند منجر به تغییرات استراتژیک جدید شوند.
- رهبری تغییر: پیشبرد سازمان به جلو و ایجاد محیط مناسب برای تغییر. هماهنگی فعالیت‌ها، هدایت و تعیین دستورکار نه تنها برای جهت‌دهی به تغییر، بلکه برای تعیین چشم‌انداز و ارزش‌های صحیح.
- هماهنگی کلی: استراتژی تغییر باید سازگار (با اهداف روشن)، هماهنگ (با محیط خود)، مزیت رقابتی ایجاد کند و عملی باشد.
